Derdime derman çikolat kız

Epeydir bi tatlı sevdası aldı başını gidiyor bende.
Her öğle yemeği sonrası bizim marketi arayıp bi şamfıstıklı kare çikolata siparişi verip vermeme ikilemi yaşıyorum. Bazen boş ver ye diyorum, keyifle hüpletiyorum sıcaktan erimiş çikolataları iş arkadaşlarımın şaşkın bakışlarına aldırmadan. Ya da kalkıp kendim gidiyorum, kendine market diyen bakkala... Beş-altı Algida'yı poşete doldurduğum gibi dönüyorum şirkete. Beğenilerine göre dağıtıp ağızlarını kapıyorum hepsinin sus payı hesabı...

Çikolatayı oldum olası sevmişimdir zaten. Hele çocukken Almanya’nın envai çeşit schokoladeler'ini seçe seçe bitiremezdim o kocaman grossmarketlerden.
Bi dolu kinder sürpriz alır, eve gider gitmez hepsini kırıp önce içindeki oyuncakları yapardım, annemin çenesine aldırmadan. Sonra da karşılarına geçip sanki Eyfel’i dikmişim havalarında kırık çikolataları yerdim büyük bi keyifle...

Hele hafta sonları babam ve küçük kardeşim Murat ile yaptığımız alışverişlerde çoğu zaman zıvanadan çıkar, sinir ederdik babamı... Adamcağız arabayı park eder etmez popcorncunun önünde biterdik, iki kardeş. Karamelli popcorn, sorunsuz bi alışveriş için ilk şarttı. Markete girer girmez de evin ihtiyaçlarından önce pasta reyonuna doğru sürükleyip hemen bi schwarzwald’i (karaorman pastası) sepete attırıp, çikolatalarımızı da aldıktan sonra rahat bırakırdık babacığımı. Ha! Pardon unutmuşum çıkarken bi de donut yerdik sıcak sıcak.

Şimdi utanıyorum o günkü yeme kapasitemden... Ama n’apim felaket bi iştah varmış ben de. Hoş şimdi de pek farklı değilim ama gerektiğinde yememem gerektiğini biliyorum en azından...

Geçenlerde DAPHNE ciğimle yazışırken söz döndü dolaştı; yine, yemek mevzularına geldi. Benim art arda gelen yiyecek, içecek sorularıma hiç bezmeden cevap veren Daphne'yi sonunda tek soruyla tuş ettim. Halbuki çok basitti; hatta soru değil, bi ricaydı. "Bana Milchschnitte getir gelirken!" dedim bütün doğallığımla ya da oburluğumla mı demeliydim acaba? "Ne Milchschnitte mi o ne? Ben bilmem ama bi araştırayım, bakayım" dedi. Yaklaşık iki aylık bi Ar-Ge sonucu İngiliz topraklarında Schnitte satılmadığına kanaat getiren ve Schnitte hakkında hiç bilgisi olmayan Daphne, tüm bu süreç boyunca verdiğim doneleri bi gün, bi anda hocus pocusumsu bi hızla toparlayıp, beni hayrete düşüren bi finalle bitirdi.

- "Cık cık cık ben Venedik gezisinde bi şii yemiştim. Dediğin şeye benzeyen, hatta dondurma dolabından çıkarmıştım. Kremamsı, kekimsi bi şeydi. O mu acaba?
Ama İtalya bilemicem" deyince... Bende şimşekler çaktı, gözlerim dönmeye başladı. Evet, oydu; Milchschnitteydi o! İtalya merkezli, Ferrero şirketinin enfes çikolatamsısı, yanlış topraklarda aradığım nefaset ötesi.

Şimdi üzülsem mi, sevinsem mi bilmeden Milchschnitte hayalleri kuruyorum.
"Belki bi gün Türkiye'ye de gelir, doya doya yerim ya da bu blogu yanlışlıkla okuyan biri olur da acıyıp 10'lu paket Schnitte'yi gönderiverir mi acaba?" diye. Hatta bu postu tüm dillere çevirip öyle mi yayınlasam? Sesimi duyan yok mu?..